Iberystka i tłumaczka, muzyk. Autorka rysunków. Podczas studiów przebywała na Kubie i w Meksyku. Podczas pobytu w Meksyku była tłumaczką Teatru Ósmego Dnia w Zacatecas. Wróciła do Polski na tydzień przed wprowadzeniem stanu wojennego. Kontakt, współpracę i wieloletnią przyjaźń z Ośrodkiem Działań Teatralnych "Pracownia" a następnie z Teatrem Węgajty, nawiązała jako członkini zespołu El Sur. Współzałożyła go jako studentka iberystyki w Krakowie z grupą przyjaciół. El Sur, prowadzony przez chilijskiego reżysera, aktora i muzyka Enrique Bello (Kiko), prezentował w wielu miastach Polski i w Berlinie przedstawienia muzyczne składające się z melodii, tańców i innych elementów kultury andyjskiej. W 1989 roku, w trudnym osobistym momencie, dołączyła do zespołu Teatru Wiejskiego Węgajty i na kilka lat zamieszkała na Warmii. "To było jak po zdrowie" – komentuje po latach decyzję o przeprowadzce. Jako aktorka wystąpiła w Historiach Vincenza i uczestniczyła w pracy nad Gospodą ku Wiecznemu Pokojowi. Praktykowała śpiewanie z echem, bieganie po lesie w nocy, wirowanie na łące… Brała udział w licznych wyprawach zespołu. Nawiązane tu przyjaźnie, fascynująca praca nad tworzeniem spektaklu, wspólnota działania podczas kolędowań i alilujek, niezapomniana wyprawa w Karpaty… Te doświadczenia i duch węgajckiej filozofii towarzyszą jej przez całe życie. W 1992 roku wyjechała na stałe do Katalonii. Kilka lat później poznała tam przyszłego męża Pepa Alcanyiza. Mieszkają w Tarragonie, gdzie realizują projekty artystyczne, niekiedy inspirowane działaniami węgajckimi: Polska dla Dzieci Szkolnych, kapela.cat , spektakl-koncert Estació Klezmer. Często goszczą w Węgajtach i jako Kapela katalońska regularnie występują podczas festiwalu Wioska Teatralna. Zorganizowali też pobyt Teatru Węgajty w Hiszpanii w 2000 i 2008 roku, kiedy to zespół wystąpił podczas festiwali teatralnych w Barcelonie i Tarragonie.
fot. Pep Alcanyiz